Wiktoria Pydyn, uczennica klasy IV c, została finalistką XIII Ogólnopolskiego Konkursu Poetyckiego im. Łukasza Uniejewskiego, zorganizowanego pod patronatem Marszałka Województwa Świętokrzyskiego i Starosty Włoszczowskiego oraz Związku Literatów Polskich, Oddział w Kielcach.
Uroczystość wręczenia nagród odbyła się w Domu Kultury we Włoszczowie.
Wiktoria jest pasjonatką historii i sztuki. Pisze nie tylko wiersze - swój talent pisarski ujawnia także podczas tworzenia scenariuszy do przedstawień teatralnych na potrzeby działalności Szkolnego Koła Teatralnego „Szekspir na odwrót”, w którym aktywnie działa od początku jego istnienia. Jest pomysłodawczynią i autorką interaktywnej inscenizacji pt. „Taniec ze Śmiercią”, gdzie wcieliła się w tytułową bohaterkę. Jako aktorka zaprezentowała się w takich projektach jak: „Rada Pedagogiczna” („zagrała” Pana Cypriana Kowalczyka), „Kamienna” (wcieliła się w rolę Babci), „Kobiety Mickiewicza” (była Karusią). Ponadto można ją będzie zobaczyć, w mającym ogólnopolski zasięg medialny, teledysku „Stop hejtowi”, nagrywanym dzięki współpracy naszej Szkoły z Komendą Powiatową Policji w Skarżysku – Kamiennej.
Wiktoria miała okazję zaprezentować swoją twórczość poetycką przed szerokim gronem odbiorców podczas projektu „Wieczór z Gwiazdami – spotkanie Światów Wrażliwych” realizowanym przez Grupę Literacką Wiklina, działającą w Miejskim Centrum Kultury w naszym mieście.
Wszystkie działania uczennicy wspiera p. Joanna Łyjak, polonistka, opiekunka Szkolnego Koła Teatralnego „Szekspir na odwrót”.
Poniżej: wyróżniony wiersz Wiktorii, który niebawem ukaże się w zbiorowej publikacji zawierającej wszystkie nagrodzone utwory.
Intellectus
I tak w końcu w moim życia zawitało zrozumienie
Zrozumienie, chociaż się go bałam i nie rozumiałam
Zrozumienie zabrało mnie na ścieżkę odwagi i walki o siebie,
oświetlając ślepe ścieżki i nie puszczając mojej ręki
Zrozumienie spojrzało w moje martwe oczy
i zapaliło dawne zgaszone świeczki
Zrozumienie pokazało mi miłość,
która była dla mnie obca
Zrozumienie wytłumaczyło mi
jak zapalić światełko w moim sercu,
a gdy nie sięgnęłam
zrobiło to za mnie
Zrozumienie zgarnęło moje włosy z twarzy
i opatrzyło moje rany
I tak, chociaż nikogo tu już nie było
Bo każdy stracił duszę
No nikogo już nie obchodziłam
Bo nikt nie przetrwał mojej małej wewnętrznej apokalipsy
Ty zostałeś
I chociaż dalej boję się świata,
oj bardzo boję
Ty sprawiasz,
że boję się go o troszeczkę mniej
Sprawiasz,
że usypiam z myślą,
że mam dla kogo rano wstawać i walczyć dalej
Sprawiasz,
że mam do kogo się odezwać w bezsenną noc
Sprawiasz, ze troszeczkę mniej nienawidzę siebie
I chociaż nienawiść mnie w pełni nie okłamała
Bo dalej nie potrafię kochać siebie
Z jednym się myliłam
Bo udowodniłeś mi,
że mimo wszystkich blizn
da się mnie kochać,
kochać mnie
i sprawić
bym kochała kogoś.
